Carl Rohde & The Bob

Dr. Carl Rohde is, naast liefhebber van de hooggesloten kraag, cultuursociologisch onderzoeker aan de Universiteit van Utrecht en trendwatcher. Hij leidt Signs of the Time, een virtueel netwerk van trendwatchers en marktonderzoekers. Centraal in Rohdes onderzoek en werk zijn sociaal-culturele ‘klimaatsveranderingen’. Wat beweegt consumenten? Waar raak je ze mee? Wat fascineert of irriteert hen? Bron: ‘t internet

Gisteren sprak Carl ons toe tijdens een Jongerencongres in de Efteling. De Master was daar samen met kleega’s Hilde en Elsa. De avunt en nacht ervoor brachten we door in Raamsdonkerveer (jaja, aparte kamers!). Raamdonkerveer viel uebrigens lang niet tegen. We konden nog laat terecht in een skitterunt restaurantje (De Ark, onthoud die naam!), een totaalcafe en een leuk hotelletje.

Maar ‘s ochtends dus al vroeg naar De Efteling. Daar was het zonnig en nog rustig. Alsof je uren te vroeg op iemands verjaardag aankomt. We werden door een veel te vrolijke sprookjesfiguur naar het congres geleid, waar de info en cijfers over jongeren ons vervolgens om de oren vlogen. Wat vooral opviel was dat we veel al wisten, bijna alles eigenlijk. Toch waren de colleges best interessant. De Master heeft zijn aanwezigheid nog extra glans gegeven door een aantal goede vragen te stellen. Zelfs Carl was niet veilig voor het spervuur van jullie eigenste Master “Goed punt. Dank je voor die aanvulling!”

Na de goeie les van Carl Rohde (de verhouding teaser/onthulling was helaas niet goed) was het tijd voor het hoofdprogramma: De Zwitserse Bobsleebaan, aka The Bob. Geen probleem voor de Master, en honderden kinderen van 6 tot en met 10 jaar. Daarna volgde de Piranha, waar Elsa nog even een flinke kletspoot haalde en tot slot hebben we ons als een stel bejaarden door de Grot Met De Verschrikkelijke Turken laten varen.


Zicht vanuit The Bob.

De laatste attractie was de File. Zeven kilometers op de A59. Achteraf was hij veel korter, dus niet echt waar voor je geld.

Conclusie? Jongeren zijn net mensen en andersom.

FYI

De Master is een echt leeskindje. Dat was ie vroeger al. Tot zijn veertiende zat ie liever met een dik boek tegen de verwarming, dan achter de meisjes aan. Het werd zelfs zo erg dat de Mother Of The Master hem zachtjes richting de disco moest duwen. Puur om haar een plezier te doen heeft de Master toen de tien jaren die daarop volgden, doorgebracht met sex, drugs en rapmuziek.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en tegenwoordig zit de Master weer hele dagen met zijn rug tegen de verwarming, met een goed en liefst heel dik boek. Zo’n boek ziet gedurende de tijd dat het gelezen wordt, het hele huis. De Master leest behalve op de grond zittend met een gloeiende rug, namelijk graag op de wc (er zijn getuigen die beweren dat hij soms ruim een half uur weg blijft), in bed (liggend op zijn buik, kin in het kussen, boek schuin tegen de muur) en in de tuinstoel buiten.

Soms zit het mee en kan ie hele dagen lezen. Soms komen er vrienden, werk, klusjes, logeerpartijen, feesten en andere ongein tussendoor en schiet het maar een paar pagina’s per dag op. Maar er wordt al-tijd een boek gelezen, desnoods langzaam.

Wat er gelezen wordt? In de boekenkast van de Master staat van alles. Grofweg heeft ie twee smaken; (nederlandse) literatuur en geschiedenis. De afgelopen maanden heeft de Master de volgende titels naast zijn bedje en op de wc gehad. ‘Stalin en het hof van de rode tsaar’, ‘De waanzinnige veertiende eeuw’, ‘De oesters van New York’, ‘Het beleg van Mekka’, ‘Het zijn net mensen’, ‘Tirza’ en ‘Perzisch vuur’.

Momenteel maakt de Master even een zijsprongetje naar de wetenschap met “De vis in ons” van Neil Shudin, een leuk geschreven boek over de evolutiegeschiedenis van de mens. De Master moet wel eerlijk zeggen dat ie een beetje twijfelt of ie em uit gaat lezen. Na een heel begrijpelijk begin, vliegen de genen, mutaties, latijnse namen en DNA de Master inmiddels om de oren. Gelukkig staan er af en toe wat plaatjes in, anders had ie het al lang opgegeven.

Bovendien kijkt het volgende boek de Master al weer uitdagend aan. ‘De Overgave’ van Arthur Japin. Schijnt heel mooi te zijn…

Nieuwe collega

Hilde

El Jardín

De afgelopen drie overheerlijke dagen stonden vooral in het teken van de tuin. Hoewel, Jandaan, Melissa, Gijs, Mijke, Rie, Lau, Van Muiswinkel en Van Vleuten ook hun aandeel hadden. Maar de tuin speelde de hoofdrol. Hieronder een fotootje van de tuin en de onderdelen die de afgelopen dagen door de Master en Smitty onder handen zijn genomen:


De tuin en bijbehorende activiteiten

1. Bamboe
Bamboe heeft de neiging nogal onbeschoft hard te groeien. Vergeleken bij soorten die 80 cm per dag groeien is die van ons een mietje, maar groeien doet ie. Dus was het weer eens tijd om onze bamboeplant zijn plek te wijzen. Ruim dertig scheuten van gemiddeld drie meter lang zijn met chirurgische precisie verwijderd. Omdat we geen panda hebben rondlopen moesten we de takken ook nog ontbladeren en verwerken tot afval.

2. Planten
Waar de Master de baas is van de grote planten, is Smitty alleenheerseres over alle planten tot één meter vijftig, zeg maar 95% van de tuin. Vandaag en gisteren heeft ze nieuwe planten gepoot, uit de gratie geraakte exemplaren verwijderd en een en ander gereoganiseerd. Alles staat weer inmiddels weer keurig op volgorde van kleur en karakter.

3. Terras
Ruim drie jaar geleden op 1, 2 en 3 april 2005 heeft de Master een terras aangelegd. Een klus die op miraculeuze wijze zonder problemen slaagde. Hoewel, na afloop bleek dat er genoeg tegels over waren om nog een terras aan te leggen. (Bloedpropje bij het bestellen) Vandaag was het tijd om de boel weer te voegen met witzand en om de grindrand weer te updaten. Tussendoor de Giro kijken, dikke prima dus.


De Master op 2 april 2005

Morgen weer aan de bak en daar heeft de Master best wel zin an. Maar voordat het zover gaat de Master nog even zitten op 4. De Ligstoel. Met een heel leuk boekje van Martin Bril, De Kleine Keizer.

De Banden Vol Met Wind

Afdalen van de Col de Misere

Mooi stel

Berth en Gijs

De Samengeknepen Billen Van Jepa

De foto hieronder is genomen vanuit onze Peugeot op het moment dat we bijna wegreden uit Heerde. Daarvoor hadden we, ter ere van de 55e verjaardag van Jepa, heerlijk gegeten in Café Dorpszicht in Oene, waar je volgens de Telegraaf (25 sept. 2003) de lekkerste biefstuk van Nederland op je bordje vindt. Dat hoef je de Westhofjes geen twee keer te vertellen. Zes keer biefstuk graag! Alleen oma en Saskia lagen dwars. Oma nam zalm en Sassies een schnitzel. Meisjes…

Daarna namen de Master en zijn lievelingsbroer Jandaan ieder nog een sorbetje. De jarige Jepa voelde zich helaas niet al te sterk, penstechnisch. Het laffe koppie thee na hielp echter niks meer. Eenmaal thuis kwam ie alleen nog van de plee af om twee minuten stil te zijn. Daarna gelijk weer door.

Maar terug naar de foto. Naast de auto stonden Melissa en Jema te zwaaien. Jandaan lacht zoals altijd zijn witte tanden bloot. En de rug in de verte is van de Father Of The Master. Die met samengeknepen billen weer op zoek gaat naar de plee…

Toen Daan Nog Daantje Was...

Lekker hoor, zo’n ultralang weekend. Dinsdagnacht begon het al met een partijtje in Huize Maas waar de Master met louter goede vrinden naartoe is gegaan. Op woensdag, Koninginnedag, volgde de vrijmarkt, waarna Marije en de Master op audientie gingen bij Prinses Mijke en Zijne Koninklijke Schattigheid Gijs in Haren.

Gijs ging op deze heuglijke dag voor het eerst in de draaimolen. Alsof ie er al jaren in naar zijn werk reed, draaide hij zijn rondjes. Van zijn vader Richard had hij genoeg kaartjes gekregen om een vol uur rond te draaien, dolle pret dus. ‘s Avonds nog even lekker gegeten en toen weerumme.


Gijs (met zelfgemaakte feestmuts op) met vrindje Tom naast zich.

Donderdag heeft de Master een flink stuk gefietst. Met een gemiddelde van bijna 27 km/uur, door regen en wind tegen, werd de Ronde Van Ghana weer gereden. De laatste 15 kilometer waren erg zwaar. Met een paar donkere wolken achter zich aan, pijnigde de Master de pedalen, terwijl hij angstig achterom bleef kijken. Uiteindelijk is ie slechts twee keer zeiktenat geregend.

Op vrijdag kwamen Erik en Anne uit Haarlem over voor een logeerpartijtje. Na een moordende pot koehandel die door Smitty gewonnen werd, was het half drie en had de Master al negen uur onafgebroken geborreld. Zaterdag begon dan ook wat wazig en stroef. Maar nog geen vijf uren nadat ie begon, werd het eerste biertje alweer genuttigd door Erik(o) en de Master op het terras voor de D’ Ouwe Brandweer. Marije en Anne meldden zich even later met allebei een mand en wat nieuwe kleren.

En nu, nu zit de Master met een rozige kop te typen. En rest er nog slechts een vrije dag. Die zal zich voor het grootste deel in de omgeving van Heerde afspelen, waar de Father Of The Master morgen zijn vijfenvijftigste verjaardag viert. Zoals gebuikelijk in de famielje Westhof wordt de bijna-jarige straks even gebeld en gevraagd hoe ‘jong’ hij nu is.

Hieronder een foto van toen Daan nog Daantje was en hij op de RSG in Epe zat. Ruim veertig jaar geleden…