Donar & Bliksem

De Master kon weer vippen afgelopen vrijdag. Nu een keer geen voetbal, maar basketbal! Via Robert de Vries kon de Master mee naar een topduel van Donar. Tegenstander was Den Bosch in een redelijk volgepakt en erg sfeervol MartiniPlaza. De Master zat zo dicht op het veld dat ie de time-out bespreking gemakkelijk kon beluisteren. Misschien had ie zich er mee moeten bemoeien want de wedstrijd werd nipt verloren.

Wel lekker hoor, warmte, veel actie, cheerleaders tussendoor, een enthousiast publiek en een lekker pilsje in de rust. Robert, bedankt!

Wie Geeft De Master De Gouden Tip?

De Master heeft je hulp nodig. Hij was laatst bij Rie en Lau en die hadden iets wat de Master ook wil hebben. En niet eentje, hij zou wel willen weten waar je het kan kopen, zodat ie er een heleboel kan kopen. Het was dus het volgende: een aansteker (gas) die ook een lamp had, een hele felle zelfs. ‘Leuk’, zul je denken, ‘een aansteker met een lampje. Ik weet waar je dat kan kopen.’. Maar zo makkelijk is het niet. Die lamp scheen geen saaie effen bundel licht, maar een plaatje!

Anders dan je waarschijnlijk denkt, zijn de blote jopen niet persé nodig. Ik ben geinteresseerd in elke producent of verkoper van aanstekers die een plaatje kunnen schijnen.

Hieronder wat foto’s om je op weg te helpen. De winnende tip wint een grote bak kibbeling met joppiesaus!

De Geschiedenis Van Mijn Gewicht

Watja apatja! Sinds een week wordt de Master bijna dagelijks gevraagd of ie afgevallen is. Die constatering klopt, maar het is vreemd dat dat pas nu opgemerkt wordt. Een kleine geschiedenis…

De jaren 1974-1987: Sport en spieren
De jonge Master was gewoon een klein gespierd mannetje. Door bijna dagelijks te sporten (Vraag de Master niet nét voordat je weg wilt, naar zijn atletiekcarriere!), op den duur zelfs rond de 25 uur per week, bestond het lichaam van de Master destijds uit spieren, meer niet. Tot zijn grote spijt zijn er uit die tijd weinig foto’s beschikbaar. Getuigen uit die tijd, kwamen de Master de laatste jaren vaak hoofdschuddend tegemoet. “So hé! Jij bent wel wat gegroeid onnie?”

1987 – 1992: De magere jaren
Zoals meer jongens van die leeftijd, was de Master tussen zijn 13e en zijn 17e ronduit mager te noemen. Groeistuipen (stuipJES bij de Master), roken en een occasional splifje zorgden ervoor dat hij diepe, donkere ogen had, boven een dun, maar nog steeds goed gespierd lichaam. Er zijn beelden van een 17 jarig Mastertje die, iets te laat, bij zijn Havo-diploma-uitreiking binnenkomt. Alsof ie een jaar niet gegeten had, zo dun was ie.

1992 – 2008: Eten en drinken
Blijkbaar dacht de Master zelf ook dat ie een jaar niet gegeten had, want na 1992 begon ie in een razend tempo te vreten. Vreten, anders kun je het niet noemen. Jandaan, zijn lievelingsbroertje, noemde de Master destijds liefdevol Cheeser, naar zijn favoriete ontbijt, middageten en tussendoortje van toen. Een Cheeser was een warm pitabroodje met kaas. In sporten had de Master geen zin meer, in bier wel. Door de sportieve jaren ervoor werd het vet nog redelijk gelijkmatig over het lichaam van de Master verdeeld, maar de studentenjaren maakten zijn lichaam zwaar, dik en vet. Bij een vetpercentage van boven de 30% denk je eerder aan een Magnum Almond dan aan een man uit Groningen.



September 2008 – nu:
Ineens was de Master de vettigheid beu. Hij had tietjes, kon zijn veters niet meer strikken zonder een rood hoofd te krijgen ("vanaf nu koop ik schoenen met klittenband"), moest spijkerbroeken kopen met maatje 36, hield op het strand altijd zijn t-shirt aan, gooide bijna alle vakantiefoto's meteen weg, en wilde alleen nog van boven gefotografeerd worden. Een foto in het personeelsblaadje waarop hij stond afgebeeld met een blauw shirtje waaronder een dikke pokkel zichtbaar was en waarop hij een ‘sjaal van vlees’ droeg, was de spreekwoordelijke druppel. De Master woog ruim 96 kilo. Het was tijd voor actie, tijd voor Sonja! We schrijven september 2008.

En Sonja Bakker werkte! Door elke dag op gezette tijden niet teveel en niet te vet te eten ging het weer rap de goeie kant op. En het kostte niet eens veel moeite! De eerste 5 kilo's vlogen eraf. De volgende vijf gingen langzamer, maar ook prima. En nu lijkt de Master ook de volgende vijf kilo te gaan kwijtraken. Een paar dagen geleden woog de Master 83,5 kilo en hij wil er nog een paar kwijtraken. Gisteren pastte hij na 10 jaar met zijn (nog altijd niet te versmaden) billen in een spijkerbroek met maatje 33! Meteen gekocht.


N.B. De boze klik is nergens op gebaseerd.

En ineens lijkt het dus duidelijk te zien. De Master is afgevallen! Ja, al een tijdje dus en al ruim 12 kilo. Maar blijf het gewoon zeggen hoor! Het klinkt de Master nog steeds als muziek in zijn oren!

Goedenavunt!

Herinneringen Aan Hilbert

Vandaag is echt zo’n dag waar de Master met volle teugen van geniet. Niet te laat z’n mandje uit, lekker ontbijten, espressootje, boadskipjes doen, verwarming aan en dan pontificaal voor de pit om schaatsen te kijken. Want voor een WK allround blijft de Master thuis.

Toen de Master nog een klein mastertje was, zat ie al hele weekenden naast Jepa op de bank. Schemaatje uit de krant erbij, kijken en dan maar rekenen en hopen dat Rolf Falk Larssen niet sterker was dan Hilbert van der Duim, dé held van Jepa en de Master. Altijd als de Master aan Hilbert denkt en dat doet ie eigenlijk best vaak voor een volwassen vent, dan denkt ie aan het WK van ’83, waarbij Hilbert als regerend kampioen in een regenboogpak moest rijden. De Master had al snel in de gaten dat er een vloek rustte op dat pak. En dat bleek. Hilbert reed als een natte krant en Rolf Falk Larssen won. Daar is de Master toen dagen lang ziek van geweest.

Later kwamen Hein Vergeer, Leo Visser, Rintje, Falko en nog wat anderen, maar niemand heeft de plaats van Hilbert ingenomen, hoewel Hein Vergeer een eind kwam. Maar sinds de Master Hein eens aansprak in discotheek de Palace en Hein hem totaal geen aandacht schonk, was dat ook van de baan. Zoiets zou Hilbert nooit doen. De Master zou Hem trouwens ook niet durven aanspreken, dat scheelt natuurlijk ook.