Geen Foto's

Gisteravunt was het weer tijd voor het Jaerlijcks Kerschtdiner der Nachtvorsten. Dat betekende dat negen (van de dertien) leden van Jaarclub Nachtvorst uit jaar 95 zich meldden aan de Schoutenstraat in Hilversum, residentie van T-nus.

T-nus had goed ingekocht. Champagne voor het decadente gevoel, bier om voeling te houden met het gewone volk. En sterke drank om dronken van te worden. Er waren zelfs noten op tafel te vinden. De Master zelf had wat exclusieve chocolade ingebracht (uit het kerstpakket van Smitty).

Om 9 uur was iedereen ‘binnen’. De Master zal de heren even aan je voorstellen. We beginnen met Grootje. Al jaren de Praesus van de Club. Zijn rol is voornamelijk ceremonieel, zoals vrijwel alles wat hij doet overigens. Vanaf aankomend jaar is Groot ondernemer. Grootje kwam tegelijk binnen met Blauwtje, genoemd naar wat ie zelden loopt. Blauw is een mooie jongen, zéér aanwezig, zo mogelijk nog grappiger en vindt dat zelf al helemaal! Blauw is een succesvol entrepeneur in de horlogerie. Gerrit dan. Aka Gerardus, aka Herregerrit. Wordt over 3 weken vader van een meisje, net getrouwd (ver boven zijn stand), net een nieuw huis in Utrecht (idem) en werkzaam in De Wereld Die Sateliettv heet. Noci, formaat stevige conifeer, is zeer verliefd en overdreven bemiddeld. Noci ziet voor zijn werkgever dertig (!) landen per jaar. Wat hem to-taal niet helpt bij Risken.

Verder met Ron, ook wel Sloot. Internetondernemer, creatief brein achter verschillende ondernemingen. Mooie jongen, zeer slim, vrijgezel en in een permanente goeie luim. Komt in 2009 met kledinglijn Stolen, onthoudt die naam. Aad dan. Hoofdmeester, vader van Robine en pas getrouwd. Aad is professioneel gangmaker van JC Nachtvorst en altijd in voor alles. Viel ooit 10 meter naar beneden en brak zijn val met zijn neus. Hierdoor ruikt Aad zijn eigen windjes niet meer.

Cootje. Zelfbenoemd ‘Geval Apart’ hoewel dat zeer meevalt. Co is een Romein in een verkeerd lichaam. Woont op Mallorca, houdt van een goed gesprek, veel drank en sinds kort ook van wielrennen. Co leest, hoort en spreekt het liefst moeilijke woorden, maar gebruikt die lang niet altijd correct.

Aan T-nus hoef ik de oplettende lezer van de Master niet meer voor te stellen. Ok, kort dan. T-nus, aka Tie is een van de oudste leden van de club, maar houdt zich jong met jonge maagden. Is al jaren actief in de muziekindustrie en voorziet jou en mij van artisten als Wolter Kroes, Frans Bauer, Jeroen van de Boom en vele anderen. T-nus is iets te knap om naast te gaan lopen, maar iets te leuk om dat niet te doen. De Master is dan ook vaak in de buurt van Tie te vinden. Graag zelfs!

Vanmorgen om 12 uur was iedereen weer weg en zakten de kruitdampen en stofwolken wat naar de grond. Heel moe, maar heel voldaan is de Master toen weer naar huis gereden. Er zijn geen foto’s.

Welke kredietcrisis?

Richard mag niet printen...

En baalt daarvan.

Wistikal

Als je niet voor de Master komt, maar eigenlijk voor Wistikal...

HIERRRRRR moet je zijn!

De Vliegeraar

Soms zegt een foto meer dan duizend woorden. Soms liegt een foto dat ie barst. Op deze pica lijkt het nog wat, maar de Master kan er geen klote van: vliegeren. Lekker was het wel, het uitje van Young Einstein op Schier. Lekker en heel gezellig!

De Master gaat nu de kou in, op weg naar vrind Rie. Vanavunt treedt Public Enemy op in de Oosterpoort en daar gaan we samen heen. Er zullen straks wel wat fotootjes verschijnen.

De Master... Zo Jong Nog!

Het was deze week weer es zover; de Master dacht dat ie langzaam dood aan het gaan was. Sinds een paar maandjes voelde de Master wat geks in z’n hals. In het begin leek het of z’n strottehoofd wat gevoelig was, maar omdat de Master tegenwoordig wat slanker is, wordt duidelijk dat er een knobbel zit, vlak naast/achter z’n adamsappel. Een KNOBBEL. Bij het uitspreken van het woord ‘knobbel’ komen de ergste angstdromen in de Master naar boven. Sterker nog, toen de Master deze week voor het eerst merkte dat er iets zat dat er niet hoorde, had ie in gedachten al afscheid genomen van z’n dierbaren. Ja sorry, zo is ie nou eenmaal.

Omdat ie nog liever een denneappel doorslikt dan dat ie naar de dokter gaat met een knobbel, moest zijn lievelingsbroer, spiegel, klankbord en full-time Minister van Vormgeving er aan te pas komen om de gang naar de dokter toch te maken. Ook Smitty-Smith droeg haar steentje bij. Woensdagochtend, om 8:10 uur was het zover. De avunt ervoor had de Master zijn vriendin nog es extra lief bekeken en, middels een dikke knuffel, in gedachten ook afscheid van haar genomen. De Master… zo jong nog!

Ook in de wachtkamer gingen de vrolijke gedachten van de Master gewoon door. Net toen hij zich realiseerde dat hij, vanwege de gevoelige apparatuur in het ziekenhuis, vast zijn Macbook nooit meer zou zien, riep dokter Hakvoort hem bij zich. Die constateerde na een paar minuten voelen, kijken, vragen en surfen dat de Master die nacht nog gewoon thuis zou slapen en de nachten daarna ook.


Bij de pijlen zit ie.

De Master heeft namelijk een mediale halscyste. En daarmee kan je heel oud en gelukkig worden. Aux serieux, de Master moet wellicht in de toekomst onder het mes omdat een cyste kan groeien en ontsteken, maar daar maakt ie zich (ja, gek genoeg!) totaal niet druk over. Wadapadja!

Berth Is Zestig!

Dit is het silhouet van Berth, de favoriete schoonvader van de Master. Berth werd afgelopen week 60 jaar. Om dat heuglijke feit te vieren, toog de famielje Smith met aanhang naar The Island Of Love; Schiermonnikoog. En niet voor een dagje maar voor een heel weekend, in één huisje.

Voor Gijs was het allemaal wat verwarrend. Hij was er een avond langvan overtuigd dat hij vanaf nu samen met ons in het vakantiehuisje woonde. Wat ie overigens prima vond, zijn huis in Haren was ‘toch een beetje oud’. Mijke had het ook prima naar haar zin. Ze wordt met de dag schattiger en hobbelt de hele dag achter Gijs aan.

Omdat we op 5 december onze eerst avond in Huize Bergzicht doorbrachten, had de avond een duidelijk thema: Sinterklaas. Zowel Gijs als Mijke waren daarom verkleed als Pietje. Rond 6 uur zette de goede Sint drie zakken vol cadeaus voor onze deur. Gijs heeft vanaf dat moment niet meer normaal kunnen praten. Hij kreeg twee dobbelstenen waarmee hij steeds moest proberen om een zes te gooien. Soms duurde het even (Gijs speelt nooit gemeen), maar als er een zes viel, dan mocht hij weer een cadeautje uit de zak halen. Dat leverde mooie taferelen op.



De Master gierde het uit toen hij Gijs na minutenlang gooien met een bijna paarse kop, hysterische ogen en overslaande stem hoorde krijsen dat ie een zes had gegooid! Helemaal mooi is dan de blik in zijn ogen als het cadeautje niet voor Gijs was. Maar opvallend genoeg waren (bijna) alle cadeaus voor Gijs en Mijke. Gelukkig maar.

Gijs kreeg een electronische gitaar met ingangen voor je ipod en godzijdank ook voor een koptelefoon. Berth, zestig jaar en dus geen liefhebber van ander dan houten speelgoed, zag het met lede ogen aan. Mijke was, nadat ze een kassa had gekregen, niet meer geinteresseerd in wat ze daarna kreeg. De Master heeft dit weekend zo’n twintig keer dezelfde maiskolf gekocht en afgerekend bij Mijke.



Na Sinterklaas stonden er eigenlijk alleen nog wandelingen, fietstochten, potjes koehandel, flessen drank, goeie gesprekken en heel veel gezelligheid op het programma. De Master heeft rode wangen van vermoeidheid, maar voelt zich weer herboren! En wat is Schier toch een mooi eiland!