The One Where The Master Gets a Tan

De Master en zijn vriendinnetje keken elkaar vandaag in het bleke gelaat en besloten om er wat aan te doen; op naar de zonnebankstudio in de straat! Het was de eerste keer voor de Master dat ie onder het kanon ging, en hij was zoals u hem kent, reuze enthousiast!

De aardige meneer (met een gezond kleurtje) achter de balie voorzag ons meteen van uitleg over de hypermoderne cabines. Er waren drie categorieen, handig voorzien van kleurtjes. Groen voor voorzichtig bruinen, geel voor normaal bruinen en rood voor well-done. De Master en Marije kozen voor geel om mee te beginnen, waarbij Marije zich verstandig toonde door de eerste keer niet meer dan 10 minuten te zonnen. De Master liet zich weer es meeslepen door zijn eigen enthousiasme en dat van de verkoper. “Nou, doe mij maar 15 minuten. Ik ben al een beetje bruin van mezelf dus dat moet kunnen!” Intimi van de Master beginnen nu waarschijnlijk al te zachtjes te gniffelen.


Cabine nummer 6. Voor gemiddeld gevorderden...

Na vier spannende minuten zou de zon in cabine 6 vanzelf opkomen en de Master lag er al een paar minuutjes in het donker te wachten, toen ie ineens besefte dat ie nog een belangrijke vraag had. Deze werd dus nog even in de boxer in de deuropening gesteld. “Moet ik me na de helft van de tijd omdraaien?” De aardige bruine meneer achter de balie zei lachend dat dat niet nodig was. Dus weer liggen en de klep helemaal dicht gedaan. Vrijwel meteen ging het licht aan. En niet zo’n beetje ook.

Na vijf lekkere minuten werd het wel wat warm, maar ja, dat hoort erbij toch? Na tien minuten parelden er wat druppeltjes van zijn hoofd, maar de Master hield de oester dapper gesloten. Hij begon zelfs te wennen aan de hitte en het licht. Hij schrok dan ook een beetje wakker toen het licht ineens uitging en de tijd om was.

Nog verblind door het licht rolde de Master gespannen zijn boxer op om te kijken of je iets kon zien en hij schrok zich kapot! Daarna keek ie in de spiegel zag ie vervolgens een knalbruine kop en een dunne streep in z’n hals. (“U heeft waarschijnlijk uw kin op uw borst gehad.”) De Master was na een kwartier veranderd in een chocoladeletter met een witte halsband. Marije zei lachend dat het wel meeviel, maar ze moest (hardop en meerdere keren) terugdenken aan haar favoriete Friends-aflevering: ‘The One Where Ross Gets a Tan’.


Vijftien minuten met gesloten klep onder het zonnekanon...

Verslagen zijn we een biertje gaan drinken in de Klikspaan, waar de bardame ook al verbaasd naar het bruine gezicht van de Master bleef staren. Morgen doet de Master maar es een kek sjaaltje om naar zijn werk.

Trouwens, de twee dagen klussen-op-de-knibbels zijn er maar 1 geworden. Zaterdagochtend vroeg daalden de engelen Berth en Lineke neer uit Bedum en vijf uur later was de kamer geschuurd! De Master is ze eeuwig dankbaar!