't Is Net Zien Vao!

Het afgelopen weekend was de Master in Heerde. Smittysmith was shoppen in Haarlem met vriendinnetje Anne, dus de Master bleef achter met Noor. Tijd voor jullie Master om een win-win-situatie te creëren, één van zijn specialismen. Dus toog hij al op vrijdagavond naar Heerde, met Noor in de kinderstoel en een volwassen barst in de voorruit. Aangekomen is de procedure eenvoudig; Noor wordt enthousiast begroet door 'Opa en oma Heerde' en het laatste dat de Master dat weekend hoeft te doen is haar uit het stoeltje tillen. Klaar. Tijd voor de Master!

Nu was het niet helegaar voor hemzelf dat de Master in Heerde was natuurlijk. Op zaterdag was het 19 jaar geleden dat de opa van de Master overleed. En Dick, één van de lievelingsooms van de Master, had een plan voor een gedenkprogramma; eerst naar de urnentuin in Zwolle en daarna vreten. Met zo'n program stemt elke Westhof in.

En dus togen de kleinzoon van opa Jan, zijn vier zoons en oma Twoedie (85) zondag naar Zwolle. Nu hebben de vier zoons de eigenaardige trek om alleen te letten op dingen die ze vervelend vinden aan elkaar, dus de sfeer is goed maar zo nu en dan prikkelbaar. De Master moet op zulke momenten moeite doen om niet als een Boutros Boutros-Ghali te gaan lopen sussen. Maar hij weet inmiddels beter, dit is pure Liefde.

En bij pure liefde hoort eten. En de Master houdt, net als elke Westhof van eten dat er eigenlijk ronduit smerig uitziet. Sterker, hoe viezer het eruitziet, hoe lekkerder wij het vinden. Denk maar aan balkenbrij. Wat de rest vindt lijken op een stoeprand kots, daarvan loopt bij ons het water in de mond. Dit keer stond 'Gebakken lever met uitjes op brood' op het menu. Je raadt het al, het lievelingseten van de opa van de Master.

Als je je afvraagt hoe opa er vroeger bij stond in de keuken, terwijl de oma van de Master buiten de keuken misselijk werd van de baklucht, kijk dan naar deze foto van ome Dick. Want over een ding zijn wij, en alle broers het eens: Dick liekt as twee druppels waoter op zien vao!

Meester Westhof

Even langs bij oom Jandaan op school!

De Hardste Tepels Van Nederland

Vanmorgen dacht de Master dat ie wel zonder jas op de fiets naar z'n werk kon. Smittysmith raadde hem dat af, maar wat de Master in zijn hoofd heeft, heeft ie niet in z'n kont. Eerst ging het best aardig maar na enkele minuten werd het bitterkoud en reed ie met de hardste tepels van Nederland naar z'n werk. Die waren uiteindelijk minuten eerder binnen dan de Master zelf…

De Master Zegt: "Ja, Sorry"

Ja, sorry. Dat was wel een heule lange radiostilte. Nu was dat uebrigens niet helemaal voor niks, maar toch. Na een half jaar waarin operaties en bestralingen de boventoon voerden was de publiceerdrang van de Master helemaal weg. De Master onderging de operaties en bestralingen overigens niet zelf. Het was zijn lieve vriendin Smittysmith die alles moest ondergaan. Geluk bij een ongeluk dat zij de krachtige is van het stel. Nu de familie Master weer in wat rustiger vaarwater verkeert, breekt de zon weer door, en daar zullen jullie geen straal van hoeven te missen!

Vandaag alweer de eennalaatste etappe in Het Mooiste Sportevenement Op Aarde, een individuele tijdrit die nog best spannend kan worden. Japper komt de Master vergezellen, niet in de laatste plaats vanwege zijn nieuwe TV.


Noor kijkt naar Woezel & Pip. In Full HD.

Ladies And Gentlemen... We Got Him!

De Master is zich gisteren helemaal te pletter geschrokken. Hij vernam via zijn HTC Legend dat Noor twee tanden van een kam had afgebeten. Eentje kon ternauwernood uit haar mond gehaald worden, maar de andere was al doorgeslikt. En de Master heeft het dus niet over kinderachtige tandjes van kinderachtige kammetjes, maar over anderhalve centimeter lange scherpe voorwerpen.

Nu kennen jullie de Master en zijn talent om bij elke situatie van de slechtst denkbare uit te gaan, dus het jullie niet verbazen dat hij al darmperforaties, hoofdschuddende artsen, röntgenstralen, zware operaties en sondevoedsel voor zich zag. De Master kan daar niets aan doen, sorry.

De huisarts was wat minder onder de indruk (prettig!) van het voorval. We moesten eerst maar eens afwachten of we wat merkten aan Noor (watdan?) en waarschijnlijk (hoezo waarschijnlijk?!) zou het er gewoon weer uitkomen. Geen paniek (ok) dus.

Al die tijd toonde Noor zich van haar beste kant, ondanks de slechte vooruitzichten in het hoofd van de Master. Lachen, kruipen, eten, drinken, kraaien en zwaaien. Ze hield zich ijzersterk ondanks het vlijmscherpe stuk hardplastic in haar ingewanden. De Master viel bezorgd in slaap.

Om 8 uur vanmorgen werd Noor wakker met een volle luier. Als twee kinderen die hun kerstkado mogen uitpakken, stonden Smitty en de Master klaar om de buit te inspecteren. En ja hoor. Vanuit een volle bak derrie glom ie ons tegemoet. Dit is em, the bastard!

De Master Is Een Homo

In Brussel, Belgie, daar was de Master afgelopen weekend met vrind Robert, diens vriendin Liliane en zijn eigenste vrindin Smittysmith. Nadat Noor was achtergelaten in de liefhebbende handen van Oma Syl en Opa Knie, de auto direct voor de deur(!) van het hotel was geparkeerd, de koffers waren uitgepakt en de Master zijn nieuwe outfit aanhad, kon het avontuur beginnen. Liliane en Robert (en bij twijfel vooral samen) wisten overal de leukste tentjes te vinden doordat Liliane voor haar werk in Brussel had gewoond. (Zonder hulp belandt de Master per definitie in de meest commerciele tent zonder lokale bewoners, maar met extreem hoge prijzen.)

Al na een dik uur zaten de Master en Robert herinneringen op te halen aan toen ze nog mooie jongens waren. Dat waren ze ongeveer tegelijk dus dat levert altijd mooie verhalen op. Wat later meldden ook Smitty en Liliane zich, tasjes thee en schaaltjes rijker. De Master stapte al veel te vrolijk voor een vrijdagmiddag naar de volgende tent.

's Avonds stond eten bij de Marrokaan op het programma. Bijzonder maar niet voor herhaling vatbaar. Volgende keer toch maar naar de Vietnamees, waarover Robert, die er door een ooginfectie het hele weekend zwaar geëomotioneerd uitzag, niet uitgepraat raakte.

De wijn, Belgische bieren en Marokkaanse drankjes sloegen er bij de Master hard in. Met een hoofdpijn die bij elke stap erger werd lag de Master uiteindelijk weer eens veel te vroeg in zijn hotelbedje, de homo.

Zon in de Avenue Louise

De volgende dag scheen potverdorie zowaar de zon! Terwijl in Groningen de ijsregens het ommeland teisterden, zaten Master en zijn vriendje in de zon een garnalenkroketje weg te werken. Rond die tijd sloeg een ander nootlot toe: heimwee naar Noor. De Master is er niet trots op, maar de gedachte aan zijn meisje maakte iets in hem los dat ervoor zorgde dat hij alleen nog maar naar huis wilde. De homo.

Gelukkig heeft de Master enkele vrienden die daar niet moeilijk over doen, waaronder Robert. Enkele uren later rende de Master zijn ouderlijk huis in om Noor te zien. Die overigens net lekker in bed lag en niet gestoord wenste te worden. Alsof je met een ramvolle blaas tegen een gesloten toilet oploopt.

Om de tijd te doden heeft de Master toen zijn enige aankoop, een belachelijk dure, maar ook belachelijk pure reep chocola van Pierre Marcolini in stukken gebroken en verdeeld. Dat hielp. De homo.



Pierre Marcolini op Zavel

Wien Klusbloed Door D' Aad'ren Stroomt

Eergisteren kwam de Master thuis van zijn werk en zag daar een opengebroken verpakking met stopcontactbeveiligers liggen. Deze had Smittysmitstra het weekend ervoor gekocht met de ongesproken opdracht erbij aan de Master om die beveiligingsdingetjes op de stopcontacten te plakken. En een beetje snel graag, ook ongesproken btw.

Nu voelt de Master zich allerminst opgejaagd door signalen als deze. Omdat ie ervan overtuigd is dat hij afstamt van Javaanse adel vindt hij klussen iets voor mannen met een overall en een busje met een groot telefoonnummer erop.

Smitty daarentegen voelt het klusbloed door heur aad'ren stromen. Dat is niet vreemd omdat haar vader Berth alles kan met gereedschap. Geef de man een tak uit het bos en... voilá, een tafel met twee stoelen! Smitty denkt genetisch ook zo gecodeerd te zijn en dacht waarschijnlijk iets als "... niet... op... wachten... moet...alles...zelf...doen..." en ging aan de slag.

Nu kun je deze beveligingsstrips er op twee manieren opplakken, goed of fout. Smitty koos na lang nadenken voor de laatste optie. Waardoor geen stekker meer het contact in kan. Noors vingertjes natuurlijk ook niet. Dat dan weer wel!


Cute he?