De Geschiedenis Van Mijn Gewicht

Watja apatja! Sinds een week wordt de Master bijna dagelijks gevraagd of ie afgevallen is. Die constatering klopt, maar het is vreemd dat dat pas nu opgemerkt wordt. Een kleine geschiedenis…

De jaren 1974-1987: Sport en spieren
De jonge Master was gewoon een klein gespierd mannetje. Door bijna dagelijks te sporten (Vraag de Master niet nét voordat je weg wilt, naar zijn atletiekcarriere!), op den duur zelfs rond de 25 uur per week, bestond het lichaam van de Master destijds uit spieren, meer niet. Tot zijn grote spijt zijn er uit die tijd weinig foto’s beschikbaar. Getuigen uit die tijd, kwamen de Master de laatste jaren vaak hoofdschuddend tegemoet. “So hé! Jij bent wel wat gegroeid onnie?”

1987 – 1992: De magere jaren
Zoals meer jongens van die leeftijd, was de Master tussen zijn 13e en zijn 17e ronduit mager te noemen. Groeistuipen (stuipJES bij de Master), roken en een occasional splifje zorgden ervoor dat hij diepe, donkere ogen had, boven een dun, maar nog steeds goed gespierd lichaam. Er zijn beelden van een 17 jarig Mastertje die, iets te laat, bij zijn Havo-diploma-uitreiking binnenkomt. Alsof ie een jaar niet gegeten had, zo dun was ie.

1992 – 2008: Eten en drinken
Blijkbaar dacht de Master zelf ook dat ie een jaar niet gegeten had, want na 1992 begon ie in een razend tempo te vreten. Vreten, anders kun je het niet noemen. Jandaan, zijn lievelingsbroertje, noemde de Master destijds liefdevol Cheeser, naar zijn favoriete ontbijt, middageten en tussendoortje van toen. Een Cheeser was een warm pitabroodje met kaas. In sporten had de Master geen zin meer, in bier wel. Door de sportieve jaren ervoor werd het vet nog redelijk gelijkmatig over het lichaam van de Master verdeeld, maar de studentenjaren maakten zijn lichaam zwaar, dik en vet. Bij een vetpercentage van boven de 30% denk je eerder aan een Magnum Almond dan aan een man uit Groningen.



September 2008 – nu:
Ineens was de Master de vettigheid beu. Hij had tietjes, kon zijn veters niet meer strikken zonder een rood hoofd te krijgen ("vanaf nu koop ik schoenen met klittenband"), moest spijkerbroeken kopen met maatje 36, hield op het strand altijd zijn t-shirt aan, gooide bijna alle vakantiefoto's meteen weg, en wilde alleen nog van boven gefotografeerd worden. Een foto in het personeelsblaadje waarop hij stond afgebeeld met een blauw shirtje waaronder een dikke pokkel zichtbaar was en waarop hij een ‘sjaal van vlees’ droeg, was de spreekwoordelijke druppel. De Master woog ruim 96 kilo. Het was tijd voor actie, tijd voor Sonja! We schrijven september 2008.

En Sonja Bakker werkte! Door elke dag op gezette tijden niet teveel en niet te vet te eten ging het weer rap de goeie kant op. En het kostte niet eens veel moeite! De eerste 5 kilo's vlogen eraf. De volgende vijf gingen langzamer, maar ook prima. En nu lijkt de Master ook de volgende vijf kilo te gaan kwijtraken. Een paar dagen geleden woog de Master 83,5 kilo en hij wil er nog een paar kwijtraken. Gisteren pastte hij na 10 jaar met zijn (nog altijd niet te versmaden) billen in een spijkerbroek met maatje 33! Meteen gekocht.


N.B. De boze klik is nergens op gebaseerd.

En ineens lijkt het dus duidelijk te zien. De Master is afgevallen! Ja, al een tijdje dus en al ruim 12 kilo. Maar blijf het gewoon zeggen hoor! Het klinkt de Master nog steeds als muziek in zijn oren!