De Master... Zo Jong Nog!

Het was deze week weer es zover; de Master dacht dat ie langzaam dood aan het gaan was. Sinds een paar maandjes voelde de Master wat geks in z’n hals. In het begin leek het of z’n strottehoofd wat gevoelig was, maar omdat de Master tegenwoordig wat slanker is, wordt duidelijk dat er een knobbel zit, vlak naast/achter z’n adamsappel. Een KNOBBEL. Bij het uitspreken van het woord ‘knobbel’ komen de ergste angstdromen in de Master naar boven. Sterker nog, toen de Master deze week voor het eerst merkte dat er iets zat dat er niet hoorde, had ie in gedachten al afscheid genomen van z’n dierbaren. Ja sorry, zo is ie nou eenmaal.

Omdat ie nog liever een denneappel doorslikt dan dat ie naar de dokter gaat met een knobbel, moest zijn lievelingsbroer, spiegel, klankbord en full-time Minister van Vormgeving er aan te pas komen om de gang naar de dokter toch te maken. Ook Smitty-Smith droeg haar steentje bij. Woensdagochtend, om 8:10 uur was het zover. De avunt ervoor had de Master zijn vriendin nog es extra lief bekeken en, middels een dikke knuffel, in gedachten ook afscheid van haar genomen. De Master… zo jong nog!

Ook in de wachtkamer gingen de vrolijke gedachten van de Master gewoon door. Net toen hij zich realiseerde dat hij, vanwege de gevoelige apparatuur in het ziekenhuis, vast zijn Macbook nooit meer zou zien, riep dokter Hakvoort hem bij zich. Die constateerde na een paar minuten voelen, kijken, vragen en surfen dat de Master die nacht nog gewoon thuis zou slapen en de nachten daarna ook.


Bij de pijlen zit ie.

De Master heeft namelijk een mediale halscyste. En daarmee kan je heel oud en gelukkig worden. Aux serieux, de Master moet wellicht in de toekomst onder het mes omdat een cyste kan groeien en ontsteken, maar daar maakt ie zich (ja, gek genoeg!) totaal niet druk over. Wadapadja!